Piet (70 jaar) heeft vanuit een moeilijke positie het bedrijf opgebouwd. Hij houdt van het erf, is trots op zijn stal uit 1980. Elke dag staat hij fluitend op om aan het werk te gaan. Alleen die discussies met zijn zoon Peter (40 jaar) zitten hem dwars. Die wil het altijd anders en wordt steeds bozer, hij mist respect. Hij moet niet aan overdragen denken…. want hij doet werk zo graag.
Peter werkt zich een slag in de rondte om naast zijn parttime baan buiten ook al het werk rond te zetten op het bedrijf. Alle eisen van wet- en regelgeving moet hij oplossen. Vader werkt niet met de computer en heeft geen mobiele telefoon. Vader vindt die regels onzin en neemt het niet zo nauw. Het is ook moeilijk om aan de huidige kwaliteitseisen te voldoen met de huidige stal en de werkwijze van vader.
Het liefst zou Peter het bedrijf direct overnemen. Toen hij in de maatschap kwam, had hij verwacht dat vader binnen enkele jaren wel een stapje terug zou doen. We zijn nu jaren verder en de laatste jaren wil vader het woord bedrijfsoverdracht niet eens meer horen. Het maakt hem boos en machteloos. Maar uitstappen is geen optie meer. Dan verliest hij alle rechten, veel geld en zijn toekomstdroom.
Dit verhaal lijkt uniek… maar is het niet. Ik zie dat bedrijfsoverdrachten die niet hebben plaatsgevonden voor de 70ste verjaardag van de overdrager(s) een ‘onneembare’ hobbel hebben. De situatie is vastgeroest. Goede kruipolie is dan vaak noodzakelijk om weer beweging te krijgen. Agrarisch mediators zijn opgeleid om zicht te krijgen op ‘dat’ wat de beweging tegenhoudt. En ‘dat’ kan velerlei van aard zijn. Als ‘dat’ in beeld is, vraagt het vaak nog lef en moed om dat wat zoveel weerstand op heeft geroepen, te veranderen. Ook dat begeleiden wij. Ik heb veel respect voor hen die dat aandurven en kunnen. Daarna komt vaak beweging. Daar doen wij mediators het voor.
Dorine Zwaan
