Een boerengezin, vader en moeder begin 70, de vier kinderen uitgevlogen, de boerderij nog in bedrijf en oudste zoon, Roelof werkt mee, naast zijn eigen baan. Het bedrijf loopt dus door, ook nu vader een dagje ouder wordt. Elke zaterdag is Roelof op de boerderij. Zijn kinderen komen mee naar deze gezellige dagen waarop oma geniet van het bereiden van de warme hap. En dan, plotseling, overlijdt de vader.
De schrik en het verdriet zijn groot. De vraag hoe nu moet met de boerderij wordt opgeschoven tot na de begrafenis. Moeder wil naar het dorp verhuizen. Het wordt duidelijk dat Roelof de boerderij niet overneemt en deze verkocht wordt. Roelof claimt wel een forse vergoeding voor het feit dat hij vele jaren zonder vergoeding heeft “meegewerkt” in de boerderij.
De broers en zussen zien er de redelijkheid van in. En toch gaat het mis. Er ontstaat onenigheid over de hoogte van het bedrag voor Roelof. Zijn eis ligt fors hoger dan hetgeen zijn broers en zusters redelijk vinden. Ze komen er samen niet uit, de spanningen lopen op en de verhoudingen verkillen. Dat is het moment om een mediator in te schakelen.
De start is moeizaam. Gaandeweg blijkt gelukkig dat iedereen een oplossing wil, die ook Roelof recht doet. En Roelof wil waardering voor zijn inzet. Daar zijn wel een paar gesprekken voor nodig. Ook om oud zeer uit te spreken, bijvoorbeeld de gedachte van de ene zus dat Roelof altijd al uit was op het voordelig verkrijgen van de boerderij. Dat blijkt niet het geval: verkoop is prima.
Tenslotte komt het tot een overeenkomst waar iedereen vrede mee kan hebben. Natuurlijk moet hier en daar wat worden toegegeven. Maar het belangrijkst is dat deze broers en zussen weer als familie verder kunnen.
Dick Veldink, Agrimediator
