Minister Schouten maakte onlangs de fraude met het registreren van kalveren bekend. De voorzitter van belangenorganisatie LTO werd diezelfde avond scherp bevraagd in Nieuwsuur. Hij en de Minister stellen dat deze fraude onacceptabel is en maatregelen volgen. De zaak krijgt veel aandacht. Meningen en feiten buitelen in pers en sociale media over elkaar heen. De emoties zitten in de hoek van onbegrip en boosheid. Het Openbaar Ministerie moet de onderste steen boven krijgen zegt de Minister en LTO gaat betreffende leden royeren.
Nu houd ik van ‘afspraak is afspraak’. Ook ik vind dat frauderen niet geaccepteerd moet worden. En tegelijkertijd zit het me, als mediator, niet lekker. Maar waarom?
Een verzuchting van een jonge veehouder brengt me op het spoor. Hij zegt: “Misschien is het psychische kaasje op”. De woordspeling ‘kaasje’ en zijn toelichting laten zien dat hij zich zorgen maakt over zijn collega veehouders die het betreft. Dan dringt de vraag wie dat nog meer doet aan me op. Wie is zacht op de relatie? Wie vraagt naar de achterliggende reden bij de fraude. Voorlopig te weinig vind ik. Slechts een enkeling praat openlijk over deze kant van de zaak. Ik doe het wel.
Want stel dat er een kern van waarheid zit in de verzuchting van deze jonge ondernemer. Stel dat er gefraudeerd is om heel andere redenen dan geldelijk gewin. Stel dat de ondernemer vast zit in de regels en het (familie-) bedrijf wil redden. Dan vraagt die kant van de zaak, de zachte, ook aandacht. Ik roep alle veehouders op om te laten zien hoe ze denken over deze fraude én om met hun collega’s in gesprek te gaan of te blijven. Hard op de inhoud en zacht op de relatie, het werkt echt.
