Onlangs was ik betrokken bij een situatie waarbin een ondernemer jarenlang een ’juridische aanpak’ hanteerde bij een overheidsinstelling. Zijn bedrijfsvoering werd bemoeilijkt omdat het waterbeheer door derden niet goed werd uitgevoerd. Vanwege de juridische insteek werd er meer naar wetgeving gekeken dan naar de feitelijke situatie in de praktijk. Voor beide partijen vroeg deze aanpak veel tijd en de ondernemer ergerde zich mateloos aan langdurige procedures, terwijl de problemen in het veld nog steeds niet opgelost waren. Na verloop van tijd komt er bij een juridische procedure wel een uitspraak, maar dit hoeft nog niet te betekenen dat het probleem in de praktijk volledig opgelost is.
Een alternatieve aanpak is om bemiddeling voor te stellen. Het voordeel hiervan is dat partijen zelf de agenda bepalen en ook gerelateerde aspecten in het overleg mee kunnen nemen. Ieders belang wordt vollediger en ook voor beide partijen inzichtelijk gemaakt. Uiteraard kent bemiddeling een onderhandelingsfase die soms ook scherp kan zijn, maar de insteek is om samen tot een toekomstgerichte en duurzame oplossing te komen die draagvlak bij alle partijen heeft.
Middels bemiddeling wordt de lokale kennis van de ondernemer beter benut en toekomstige problemen kunnen voorkomen worden. Verder kan iedere partij zijn tijd op deze manier ook beter en oplossingsgericht inzetten, wat de arbeidsvreugde en het arbeidsrendement verhoogt.
In het bovengenoemde voorbeeld zijn beide partijen ervan overtuigd geraakt dat de bemiddelings-aanpak structureel beter is, maar onderkennen ook dat het los komen van een ingesleten patroon een hele uitdaging is. Ook moet het vertrouwen in de gewijzigde aanpak groeien; positief is dat beide partijen hierin een constructieve bijdrage kunnen leveren bij het oplossen van het probleem.
In de voorliggende situatie waar ik bij betrokken ben, geven partijen de bemiddelings-aanpak een kans.
Overweegt u de volgende keer ook om te starten met een bemiddelingstraject?
Albert Voet
