“Zo kan het niet langer, we moeten met elkaar praten” met woorden van die strekking worden wij vaak gebeld. Bijna altijd is het de boerin die belt, vrouw van de boer, moeder van boerenzonen en -dochters. Voor informatie of om een afspraak te maken voor een mediation.
Zo heeft ook Anja, uit het oosten van het land, de knoop doorgehakt. ”Er móet wat gebeuren”.
Voor het kennismakingsgesprek heeft zij alle familieleden zover gekregen dat ze aanwezig zijn. Dat is de eerste belangrijke stap. Anja vertelt dat ze al van alles heeft geprobeerd om het conflict op te lossen: van de boel sussen tot de strijdende partijen uit elkaar houden. “Ik voel me vaak politieagent binnen het gezin”.
Aan de keukentafel snijdt ze luchtige onderwerpen aan om de sfeer een beetje gezellig te houden. Maar dat lukt niet altijd. Ze ligt er vaak wakker van. “Ik wil mijn man niet kwijt, maar ik wil ook de relatie met mijn kinderen goed houden…En het bedrijf moet doorgaan. Het voelt als een spagaat”.
In de gesprekken die volgen kijken we naar de oorzaken van het conflict. Hoe heeft het zover kunnen komen? En wat is de kern van het probleem?
Iedereen krijgt de tijd en gelegenheid om alles uit te spreken. En – heel belangrijk- er wordt naar elkaar geluisterd. Gaandeweg ontstaat er onderling begrip en komt naar boven wat ieder belangrijk vindt. Het is een proces van herstel van vertrouwen in de ander maar ook van het accepteren van elkaars persoonlijkheid. Pas dan kunnen afspraken worden gemaakt voor de toekomst en kan de mediation worden afgerond.
Na een paar maanden ga ik nog eens langs bij Anja en haar familie. Om even te horen hoe het gaat. Anja vertelt zichtbaar opgelucht: “Ik ben blij dat ik heb doorgepakt. Het was zeker niet makkelijk. Maar nu kan ik weer gewoon vrouw en moeder zijn!”
Mariska Heutinck
Coach en Mediator
